Geschiedenis Suriname
Het is fascinerend om meer te weten over de geschiedenis van Suriname. Het maakt je reis nog interessanter.
In Suriname woonden al honderden jaren mensen toen de Europeanen er aankwamen: indianen, de inheemsen. Onderverdeeld in twee grote groepen: Arowakken en Caraïben.
In 1651 werd de eerste succesvolle kolonisatiepoging ondernomen door Europeanen. Het waren de Engelsen, die langs de Surinamerivier een landbouwkolonie stichtten en Afrikaanse slaven over lieten komen.
In 1667, Engeland was in oorlog met Nederland, Nederland veroverde die kolonie. Het Engelse fort kreeg een nieuwe naam, Fort Zeelandia. Bovendien werd het stadje rond het fort omgedoopt tot Nieuw-Middelburg. Die naam maakte snel plaats voor Paramaribo.
In 1684 sloten de Nederlanders vrede met de indianen. Bij de vrede beloofden de kolonisten onder meer dat ze de indianen niet als slaven zouden inzetten.
In Suriname kwamen steeds meer plantages, waar tropische producten als koffie, suiker, tabak en cacao werden verbouwd. Afrikaanse slaven werden overgebracht naar de kolonie. De plantageslavernij is een van de meest mensonterende instituties uit de geschiedenis geweest.
De slaven hadden het zwaar op de plantages. Hun enige optie was om het regenwoud in te gaan. In het binnenland ontstonden dorpjes, gesticht door deze weggelopen slaven, de marrons.
In 1863 werd in Suriname eindelijk de slavernij afgeschaft. Vanaf dat jaar waren de plantageslaven verplicht om nog 10 jaar op de plantages te blijven werken als werknemers. Veel voormalige slaven trokken naar Paramaribo.
Vanaf 1873 werden Indiërs en Chinezen naar Suriname verscheept, die zich contractueel hadden verplicht om 5 jaar op plantages te werken.
In 1890 kwam er nog een bevolkingsgroep bij in Suriname: contractarbeiders uit Java (33.000) in het toenmalige Nederlands-Indië (34.000) werden overgebracht.
In de Tweede Wereldoorlog werd Nederland bezet door de Duitsers, terwijl Suriname een vrij gebied bleef. In Suriname ontstond langzaam aan de hoop dat men na de oorlog meer vrijheid zou krijgen.
In 1954 kreeg Suriname inderdaad meer interne autonomie, maar het zou nog tot 1975 duren voordat het land onafhankelijk werd.
De onafhankelijkheid van Suriname was destijds niet iets waar iedereen achter stond. Dat bleek ook wel toen duizenden Surinamers na de onafhankelijkheid hun biezen pakten en naar Nederland verhuisden.
In 1980 vond een staatsgreep plaats, waardoor uiteindelijk legerofficier Bouterse aan de macht kwam. De beruchte Decembermoorden die onder zijn regime plaatsvonden zijn een nog altijd voortlevend trauma onder veel Surinamers.
In 1987 werd de democratie hersteld in Suriname.
